شکی نیست که بعد از امام راحل، اگر بخواهید یک روحانی برجسته را معرفی کنید که تقریبا در همه ابعاد رشد کرده و توانسته ابعاد مختلف روح خود را بارور سازد، باید از مقام معظم رهبری نام ببرید.

در این نوشتار برخی از توصیه های ایشان را برای شما عزیزان آماده کرده ایم. ارتباط با خدای متعال و توجه و حضور قلب در نماز از توصیه های مهم مقام معظم رهبری به طلاب جوان است.

البته شاید این دو نکته برای ما خیلی سطحی به نظر برسد ولی واقعیت این است که بسیاری از برکات در رعایت همین نکته‌های ریز است.

خیلی ها به نماز مقید هستند و بر آن محافظت می کنند اما حضور قلب ندارند و نمی‌توانند آن ارتباطی را که باید با خدای خودشان برقرار کنند را ایجاد نمایند. به همین دلیل ممکن است مدتها بگذرد و این نماز خواندن تاثیری در روح و روان ما نداشته باشد.

اکنون به توصیه‌های رهبر معظم انقلاب توجه کنید:

 شما جوانید. بزرگترین سرمایه‌ى جوان، دل پاك و نورانى اوست. عزیزان من! از این دل نورانى استفاده كنید. رابطه‌تان را با خداى متعال مستحكم كنید.

اگر جوان كه آمادگى دارد، بتواند با خشوع، با ذكر، با تضرع، با توسل، دل خود را با خداى متعال آشنا كند، همان چیزى خواهد شد كه مصداق «نورٌ على نور» است؛ نور معرفت الهى به دلهاى شما خواهد تابید. از گناه دورى كردن، با خدا انس گرفتن، نماز را مغتنم شمردن، جزو كارهاى مهم است.

 یكى از بزرگترین نعمتهاى خدا نماز است. نماز به ما این فرصت را میدهد كه هر روزى چند بار ناگزیر با خداى خودمان حرف بزنیم، با خداى متعال تخاطب كنیم، از او كمك بخواهیم، به او عرض نیاز كنیم، سرسپردگى خودمان به ساحت ربوبى را با این تضرع و با این نیاز تقویت كنیم.

بزرگان به نماز خیلى اهمیت میدادند. نماز در اختیار همه است. غالباً قدر نماز و اهمیت نماز را نمیدانیم. فقط این نیست كه باید یك اسقاط تكلیفى كرد؛ نه، یك فرصت بزرگى است كه باید از آن استفاده كرد.

فرمود نماز مثل چشمه‌ى آبى است درِ خانه‌ى شما، كه روزى پنج بار شما در این چشمه‌ى آب شستشو میكنید. این شستشو میتواند براى دلهاى جوان آثار ماندگارى داشته باشد. با طهارت و تقواست كه میتوان سخن نافذ و تأثیرگذار را از خداى متعال هدیه گرفت.

 یك علت اینكه امام بزرگوار ما یك كلمه‌اش در این فضاى عظیم عمومى كشور، در شدت و محنت، در همه‌ى حالات اثر شگفت‌آورى میگذاشت، معنویت او بود، صفاى باطن او بود، ارتباط و اتصال او به خدا بود، اشكهاى نیمه شب او بود.

 فرزند امام - مرحوم حاج سید احمد - همان وقت در زمان حیات امام به من گفت: نیمه شب كه امام بلند میشود، از بس گریه میكند، این دستمالهاى معمولى براى پاك كردن اشكش كفاف نمیدهد؛ مجبور است اشك چشمش را با حوله پاك كند؛ اینقدر اشك میریزد.

 آن مرد پولادین، آن مردى كه حوادث و لطماتى به سمت او سرازیر میشد كه یك ملت را تكان میداد و او را تكان نمیداد، آن مردى كه عظمت و هیمنه‌ى قدرتهاى جهانى در نظر او هیچ و پوچ بود، آن مرد در مقابل عظمت الهى، در حال دعا و استغاثه، آنجور اشك میریخت. اینها خیلى قیمت دارد. این فرصتها را قدر بدانید.